Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Τζέλα Γουιθνοουφράγκα

Μακάρι να χα λεφτά να πίνω καλύτερα ξύδια 
και να σου κέρναγα και τα δικά σου.
Στο τέλος της βραδιάς τα ρέστα 
να μου φτάνανε για βενζίνη στην καραμέλα
κι αντί να στριφογυρνούσαμε στο κάστρο 
να τρέχαμε στους δρόμους 
με μπάτσους ξωπίσω,να γιορτάζουμε τη νύχτα.
Μα τα φράγκα που μάζεψα δεν μου φτάσανε ούτε για το συνεργείο.
Χρώσταγα ήδη τετρακόσα εδώ και εκεί
με τα μάτια μου ανοιχτά ολάνοιχτα δεκατέσσερα.
Ε ψηλέ πριν με γυρίσεις στα τέσσερα 
βάλε μας δυο Τζέημσον ακόμα.
Και πριν να πέσω στο χώμα 
ίσως να μάθω τους αριθμούς από την αρχή
και να υπολογίζω καλύτερα τις κινήσεις μου.
Έχω ακόμα κάτι ψιλά 
ισάριθμες αντοχές και ενοχές.
Μακάρι να φτάνανε τα ψιλά για άλλα δυο.
Το χειρότερο όμως είναι πως αυτή η πόλη μου τρώει τα σωθικά
πάνω που νόμιζα πως από την δυσαριθμησία σώθηκα
καταλήγω στο ότι η μονάδα μπορεί να παραμένει για πάντα μονάδα
κ ίσως αυτό να μην την ενοχλεί.
Περίεργο πράγμα οι αριθμοί.
Ανάλογες δυσαναλογίες ανάμεσα σε ποτά,λεφτά,συναισθήματα.
Κι έμενα μου τέλειωσαν τα λεφτά και το ποτό,
το κοσάρι που πληρώθηκα χθες δεν με καλύπτει

κι αν το ωτοστόπ το αυριανό δεν μου πετύχει
θα μείνω μόνη πάλι στην πόλη
μια μονάδα διχως φράγκα σε κρεβάτι διπλό .






(digital collage,όλγα τζίμου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου