Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

άτιτλο 13

Σημαδεμένα τα πόδια μου κι ο ήλιος καίει
κοιτάω
τον σημαδεύω με μπανίζει
χαμογελάω και χαμογελιέμαι
στο χαμό πάνω ξέχασα να σου πω πως με λένε
μωρό μου ίσως να είμασταν και εμείς
από εκείνους που λένε ο ένας τον άλλον μωρό μου
η πόλη μεγάλη
σωστό καρναβάλι
κ εγώ με την μάσκα μπαίνω στον χορό
σε λαχταράω σε πεινώ
αλλά θα κάνω ένα τσιγάρο
θα μου περάσει
ύστερα στο λαιμό θα μου κάτσει
κ είναι το τίμημα της αιωνιότητας
βαρύ και ασήκωτο σαν το δίσκο μετά τις έξι
Οι πατούσες μου σε σκουντάνε
και σκουντάω με τη σειρά μου
και τον ήλιο και την μέρα και
την νύχτα ξορκίζω
με περιορίζω
τα βήματα μου με πάνε πίσω
βρωμίζω τα πόδια μου
το καλοκαίρι στήνει ήδη τον ιστό του
Με ρωτάει τι ζητάω
λέω ‘’χέσε μας σκορπάω’’
σκόνη γίνηκα
βάζω παπούτσια και συνεχίζω
στο δρόμο με βρήκε ο έρωτας
και θα τον λέω Τάκη.

και όλο αυτό δεν έχει να κάνει καν
με μένα και με σένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου