Μετά τη βροχή

Καρδιογράφημα ευθεία ,

μέτριος καφές και όνειρα 

"τι θα γινόταν αν"
Μα δεν γινόταν τίποτα απ'την αρχή
κι εγώ τυφλή -
έβλεπα ήλιους μες στα χώματα ,
αντανάκλασεις του μακάρι.
Η πόλη ακόμα να στεγνώσει απ'τη βροχή
γλιστράω πάλι στις τσέπες του παρελθόντος
με τα χρησιμοποιημένα χαρτομάντηλα και τις αγωνίες
μας κουβαλάει μαζί του και 

συνεχίζει το δρόμο του χαμογελώντας ,

σφυρίζοντας αδιάφορα.
Τα για πάντα,πιστά,στην ώρα τους 

κρατάνε έξι με επτά μήνες
Τι να ναι παραπάνω σ'αυτό το ράφι
που δεν φτάνω ποτέ και για κανέναν;