Κουβέντα στο μπαρ

-Πως θα πας σπίτι;

-Πληγωμένος.

https://youtu.be/h6Ny8pTkAow

Παζλ

Πεταχτά φιλιά στο γήπεδο τις Κυριακές,ύστερα
να μ'αγκαλιάζεις τα βράδια για να κοιμηθώ
το πρωί να σου φτιάχνω καφέ,γλυκό ναι
τα πόδια μου να φωλιάζουν στα δικά σου
όταν είμαστε με φίλους κρυφά χαζογελάμε οι δυό μας
είναι άδικο να έχει τόσα λίγα κομμάτια
το παζλ της ευτυχίας μου και
το μόνο που του λείπει
να είσαι εσύ
που ξυπνάς τις μέρες σου τόσο μακριά.

Γεωγραφία

Το χέρι σου
σωστός εξερευνητής,
πέρα-δώθε πλανιέται στο κορμί μου
σαν να μαθαίνει ξαφνικά
όλη τη γεωγραφία από την αρχή.

Εσένα,μα.

Κατά τη διάρκεια
της μεταμεσονύκτιας φασίνας μου
ξεκρέμασα την καρδιά μου απ' τον τοίχο
την έβαλα σ'ένα σημείο να μη φαίνεται
Στη θέση της,πλέον
ο Βαρβέρης με τον Μαραντόνα
μου ψιθυρίζουν ''μην είσαι χαζή''
όσο κόβω τα μαλλιά μου
και προσγειώνομαι στο παρελθόν
ο Δεληβοριάς λέει τα δικά του για την Κική 
τον ακούω τόσο προσεκτικά,εσένα ήθελα να άκουγα
εσένα θέλω μα , να
είναι που
οι αποστάσεις όπου-αν υπάρχουν
για τον καθένα ξεχωριστά
πονάνε με ξεχωριστό τρόπο,κάπως ανάλαφρα
ώσπου να μάθουμε να μετράμε αγκαλιές,
σωστά ;

Πιο κάτω

Έπιασα τα μάτια σου να με παρατηρούν
και ο φόβος μου υψώθηκε πολύς,
με τις μπάντες πάω την κατηφόρα
μέχρι να γίνουν όλα ίσιωμα.

Απόψε θα καπνίζω βιομηχανικά τσιγάρα.

Τα χέρια του που με αγκάλιαζαν
πέντε μέρες-κενό στον χωροχρόνο
πως μετριέται η απόσταση
να σκεφτούμε απ' την αρχή
μέχρι να την καταρρίψουμε,μα
Σάββατο μεσημέρι,πάλι πίσω
συνεννοούμαι με το βλέμμα
με το αδέσποτο έξω απ' το προπό
ανταλλάζοντας μοναξιές
και περιμένω το φανάρι σου
να ανάψει πράσινο να 'ρθω.
Απόψε θα καπνίζω βιομηχανικά τσιγάρα
και θα σε σκέφτομαι,
το πρώτο μόνο είναι επιλογή.

Κομπάρσος

Πόσο θα το 'θελα
μα δεν το μπορώ
να ψελλίζω στα κρυφά
τα σ'αγαπώ μου
γιατί έχω μάθει να τα φωνάζω.

-Σ'αγαπώ τόσο πολύ.
-Αν μ'αγαπάς γιατί φεύγεις;
-Βάλε ν' ακούσεις 
τον κομπάρσο του Μυτιληναίου
και συγχώρα με.

Μάλλον το έργο κράτησε αρκετά.

Άστρα να πάνε

 Από μικρή 
τα είχα βάλει με τα πυροτεχνήματα
τώρα που,ας πούμε,φαίνεται να μεγάλωσα
μάκριναν τα μαλλιά μου,έβαλα μυαλό
τα μπερδεύω με τα αστέρια κάποιες φορές
γιατί κρατούν τόσο λίγο τ'αστέρια
μ'αφήνουν στη νύχτα να καίγομαι
τώρα που μεγάλωσα μακάρι να μάθω
την επόμενη φορά
που θα λάμψει κάτι στον ουρανό μου
να γυρίσω το βλέμμα
να μην τυφλώνομαι απ' τα πυροτεχνήματα
να μην τα λογαριάζω για άστρα
κάθε που βραδιάζει να μην γελιέμαι
πως μεγάλωσα και πια δεν ξεγελιέμαι
πως δεν την πάτησα
πως ούτε τα ίδια αστέρια βλέπουμε
ούτε το ίδιο για ουρανό.

Τι θα σου αφιέρωνα

Τι θα σου αφιέρωνα,με ρωτάς;
Όλο το σάουντρακ
του σαββατόβραδου,
αλλά δεν εμφανίστηκες
να σου ψιθυρίσω τα τραγούδια.

Κυριακή 06:50

Εκείνο το καυτό φιλί
που θα γυρνούσες να μου δώσεις
μου φαίνεται πως
ακόμα ψάχνεις ξύλα
για να ανάψεις μεγαλύτερη φωτιά.

Τριάντα

Σαν τα αμάξια που οδηγάμε
τριαντάρηδες με προβλήματα εικοσαετίας
πάμε με δανεικό παπί για δουλειά
αλλά με ολόδικό μας κόμπο στο στομάχι
τον θρέφουμε μέρα με τη μέρα
οχτώ μεροκάματο γλυκό ξύπνημα απ' τις πέντε
δύσπνοια ταχυκαρδία κρίση πανικού
να βγει το νοίκι άλλον ένα μήνα
μετά θα φύγουμε ρε,το υπόσχομαι
λογαριασμοί για μια ζωή που δε ζούμε
κι ανάθεμα αν κλείνουμε μάτι
δίχως φόβο πάνω από ένα τετράωρο
πεταγόμαστε ξανά στο ταβάνι
θα φύγουμε ρε,θα φύγουμε
πάρε με αγκαλιά για να πορευτώ.

Π.Ε.Λ.

Στην Ανθή,την Μαρίνα,τον Γιώργο,
την Ειρήνη,την Μαρία,την Ζωή
και όσες φίλες μ'αγκάλιασαν
για να κλάψω όταν νόμισα
πως κάτι άλλαξε.

Ο Γιώργος κάθε φορά
που μια φίλη του ερωτεύεται
την παίρνει αγκαλιά,της λέει να μην
γιατί κουράστηκε οι φίλες του να κλαίνε
όχι ξανά μάτια κόκκινα και

η προσμονή,η ελπίδα,η λαχτάρα
τα μάτια σου τα διαπεραστικά
τσιγάρα το ένα πίσω απ' το άλλο
όσο νόμιζα ότι σε περίμενα

κι εσύ να μην έρχεσαι,ενώ κατάλαβες
τώρα με την γνώση που έλαβα
απορώ πως μπορώ
ακόμα τα χέρια μου να ανοίγω
για να τσακίζομαι τα ξημερώματα
κι ακόμα να σε περιμένω.

Πως τρυπώνει ο φόβος

Πήγα να βγάλω τον σκύλο μου βόλτα
και ασυναίσθητα φόρεσα κράνος,
δεν ξέρω από που θα μου 'ρθει
τώρα τελευταία.

Όλα σε τάξη

Οι εργάτες,
όταν σχολάν τα μεσημέρια
τα πίνουν στα τσιπουράδικα,
όταν σχολάνε τα απογεύματα
τα πίνουν στις άδειες μπάρες.
Εγώ ,σαν εργάτρια
τα πίνω στη φαντασία μου
σε καφενείο ελληνικής επαρχίας
απόβραδο και κάτι
σε περιμένω 
να ξεπροβάλεις όλο χαμόγελο
να κάτσεις πλάι μου
να τα πιούμε παρέα
Γαμώ την τάξη μου,
πως θα κάνουμε έρωτα τώρα;
πολύ ήπιαμε πάλι
έλα πιο κοντά.

Πρώτα βήματα

Τίποτα ίσως
όλα , τα πάντα !
Δεν ξέρω αν πρέπει
κάτι να προσμένω πια
σαν να ξεχνώ πως
Με ρημάζουν οι νύχτες,
η αγάπη κάθε φορά
με αφήνει άδεια
να καπνίζω μανιωδώς
ώσπου να πονέσω, να σηκωθώ
να μπουσουλίσω απ' την  αρχή
πρώτα βήματα στη μέρα .

Χρόνια μετά στα ίδια μέρη

Χθες,απόψε,αύριο
χρόνια μετά στα ίδια μέρη
μ'ένα ποτήρι μισογεμάτο στα χέρια
σε περίμενα.

Σκηνή Νο.3

Γυμνός στο κρεβάτι μου
να σε σκεπάζουν
τα μπούτια,το σώμα μου
να σε ζεσταίνουν το χειμώνα
Να σου διαβάζω
τις αγαπημένες μου ποιήτριες
εσύ να καπνίζεις
να μου χαλάς  τη σειρά
να με χαιδεύεις
να μου φιλάς την κοιλιά
Να μετράς τις άσπρες μου τρίχες
με τη γλώσσα σου και
εγώ να φυτεύομαι στις μασχάλες σου
για να κρυφτώ,για να σου πω
άλλο ένα ποίημα αφού τελειώσω.

Ένα τέσσερα

Το πρώτο μεροκάματο
της δεύτερης δουλειάς μου
έγινε καρέλια χρυσή
Τζέημσον σε καφενείο
ρούμι κόλα λαικό τσα-τσα
εισητήριο για το γήπεδο
με ένα ευρώ στην τσέπη
απλήρωτη τρεις του μήνα
απ' την πρώτη δουλειά
πάνω στο καινούριο μου μηχανάκι
που με καυλώνει όσο εσύ
ρε,έλα να σε πάω μια βόλτα
να σου πω ότι φάγαμε τέσσερα γκολ
αλλά δεν πειράζει γιατί
τα κορίτσια της εργατικής τάξης
ξέρουν καλά από χασούρες
και εγώ έχω καιρό τώρα που
κολλάω βαρέα και ανθυγιεινά.

Ίσως να, αν.

Σκέφτομαι τόπους και τρόπους
που θα 'θελα
να χαρώ το κορμί σου
μπερδεύω τους δρόμους
είναι η προσμονή, αν
Θα βρέξει;
Θα 'ρθεις;

Ίσως να μ' ένοιαζε αν θα βραχώ
αν δεν ήμουν
χαμένη στα στενά και
ήδη μούσκεμα.

Άθροισμα

Μιλάς πολύ ,
τόσο πολύ που
βάζω κάτω τις λέξεις
τις κάνω όνειρα
έπειτα πελαγώνω
μα πως γίνεται και
δεν βγαίνει ο λογαριασμός
είναι οι πράξεις
που δεν έγιναν
και χαλάνε 
την πρό/σ/θεση ,

ένα κι ένα 
στο άθροισμα
μοναξιά .

https://youtu.be/51gv5KICY8M

Μον αμούρ

Να μ' αγαπούσες πάλι απ' την αρχή
στην εκδρομή που θες να πάμε
κάθε φορά στη σούρα σου,
και τι δεν θα 'δινα.
Αλλά εδώ πεθαίνει ο έρωτας
έχουμε δουλειές,υποχρεώσεις
και κρυφτό τα ξημερώματα,
α τουτ α λ'ερ ως την επόμενη
έβαλα πλώρη για νέα ξενερώματα,
αγάπη μου.

Βδομάδα 22

Δουλειά,αλκοόλ και τσιγάρα
δουλειά,αλκοόλ και τσιγάρα
δουλειά,αλκοόλ και τσιγάρα
δουλειά,αλκοόλ και τσιγάρα
δουλειά,αλκοόλ και τσιγάρα
δεν χωράς στη ρουτίνα μου εσύ
είμαι πολύ απασχολημένη,καιρό τώρα
με το να σε φαντασιώνομαι
ανάμεσα στους καπνούς.

Πολλή φασαρία για το τίποτα

Κρύωσε στον ύπνο
ξύπνησε νωρίτερα
έκανε καφέ έστριψε τσιγάρο
πρωινό στα Βαλκάνια
γιατί τέτοια είναι
δεν άκουσε τη φωνή του 
ηρέμησε με την φθινοπωρινή μουντίλα
ίσως τελικά
όλο αυτό να ήταν 
ακριβώς όπως τα καλοκαίρια
πολλή φασαρία για το τίποτα.

Μισοφέγγαρο

Στην δεξιά μεριά των χειλιών μου
ξεπροβάλλει ένα μισοφέγγαρο δειλά-δειλά
για να συνεχίσει στην μορφή αυτή,όμως,
πρέπει να διατηρήσω τα χαμόγελα 
που μόνο εσύ ξέρεις 
να τα χαρίζεις και πίσω να τα παίρνεις.

Μικρή ιστορία ασυμφωνίας χαρακτήρων στις έξι το πρωί

- Σ'αγαπώ.
- Καλό βράδυ.

Και κλείσαν το τηλέφωνο.

Νύχτα μηχανάκια

Αγάπη είναι
να 'χεις ένα μόνο κράνος
που θα φοράει το κορίτσι σου
νύχτα βόλτα αλητεία
μουσική ο ήχος της εξάτμισης
φαίνεται ρομαντικό
να δίνεις τη ζωή σου για τον άλλον
μα
τόσα οχτάωρα κάτω από ένα κράνος
ας αφαιρούμαι όταν σε σκέφτομαι
δεν θα θυσίαζα όμως τα μυαλά μου
και η αγάπη ,ε
καμιά φορά
είναι σκέτη βλακεία.

Λοιπόν

Ας προσποιηθούμε , λοιπόν
εσύ
πως δεν διαβάζεις τα ποιήματα μου
κι εγώ
πως δεν τα γράφω για σένα .

Αν κόψω το κάπνισμα

Αν ποτέ κόψω το κάπνισμα
δεν ξέρω αν θα φαίνομαι
γελοία ή μοιραία
κάθε δανεική φορά 
που θα ανάβω τσιγάρο
γιατί
χρειάζομαι κασετίνα ολόκληρη
όταν σε σκέφτομαι
κι εκεί είναι που
ο βήχας μου επιμένει.

Στην ίδια συνθήκη

 Στην Αρχοντία.                                  

Στην ίδια συνθήκη ζούμε όλες
σκατά μεροκάματα,καταχρήσεις
σκυλάδικα στη διαπασών
καλοκαίρι στα ξενυχτάδικα της πόλης
υγρασία,κάτουρο,ιδρώτας
αναστεναγμοί, ουφ
πάρε ένα τηλέφωνο
πριν πάω για δουλειά
πες μου πως σου έλειψα
πως το επόμενο καλοκαίρι
θα μας βρει μαζί
πες πως δεν φταίω
που πίστεψα στον έρωτα
αφού μέσα στα μάτια σου
πρώτη φορά τον είδα
και περιμένω
την πανσέληνο του Αυγούστου
αφού εσένα δεν ξέρω
πότε θα σε ξαναδώ.

Άσε τον παλιόκοσμο να λέει

Άλλαξα ποτό και ακόμα τίποτα
προσπαθώ με τα τσιγάρα μα
το κάπνισμα το τόσο με κάνει να βήχω,
δεν σ αφήνω να κοιμηθείς
και σε κουράζω πιο πολύ.
Το ξέρω πως θα φύγεις
κι όταν στον δρόμο σε βλέπω
θα κάνω πως δεν σε ξέρω
πως δεν σε περίμενα από πάντα
κι αν είχες ακούσει λίγο Αρλέτα
θα άφηνες τον παλιόκοσμο να λέει
κι εμείς θα ζούσαμε τον έρωτα μας
χωρίς να σε νοιάζει τίποτα πέρα
από το να μη σταματήσω να χαμογελάω
κάθε φορά που κοιτώ μεσ'στα μάτια σου.

Κάθε πρωί

Σου απλώνω τα μέσα μου
οι παλάμες μου ζητιάνες
για τα ψίχουλά σου
Κι αν κλαίω για σένα
είναι που κουράστηκα
Το μόνο που 'μεινε
να είναι το ξύπνημα τα πρωινά
- μισώ τα πρωινά
γιατί σε βλέπω να φεύγεις
Κάθε πανσέληνο θυμάσαι
πως δεν γίνεται το μαζί
εγώ που θέλω να βλέπω
τον ουρανό μέσα απ τα μάτια σου
Προσποιούμαι πως
δεν πάω να κλάψω,όλα καλά
γιατί θα φύγεις και τρέμω
όπως κάθε φορά
και δεν αντέχω άλλη μία.

 

6 Σεπτέμβρη

Οι σταγόνες της καλοκαιρινής μπόρας
στολίζουν σιγά-σιγά τους ώμους μου
εκεί που με φιλούσες μεσ' στον ύπνο σου.
Μ' αγκάλιαζες λες και θα μ' έχανες
αν έφευγα απ' τα χέρια σου χθες βράδυ.
Η μπόρα δυναμώνει
γίνεται ποτάμι,χείμαρρος
ξεπλένει τον έρωτα σου.
Σε ρώτησα τι να κάνω
για να είσαι καλά,
η σιωπή σου με διέλυσε.
Τώρα πια απλώς περνάει ο καιρός,
δίχως την απάντηση που γύρευα
και περιμένω τον Σεπτέμβρη σου
για να σωθώ.

Ρίο

Ελληνική επαρχία είναι
μηχανάκι στο διπλό σταντ
αγόρι ξαπλωμένο σε κορίτσι
πόδια ανοιχτά,χάδια στο στέρνο.
Που θα πάμε διακοπές φέτος το καλοκαίρι;
Ντύσου να φύγουμε τώρα
θα φύγει το φέρρυ.
Με περιμένει η μάνα μου
και λίγο διάβασμα,του λέει.
Τον αγκαλιάζει και σκίζεται ο άνεμος
όταν διασχίζει η αγάπη τους τους δρόμους.
Το άλλο καλοκαίρι δεν θα 'ναι μαζί
κι εγώ το ξέρω γιατί
δυστυχώς,κάποιο καιρό μετά
αναγκάζεσαι να μάθεις.
 

Πες μου

Σου έλειψε να σου διαβάζω ποιήματα
που δεν καταλαβαίνεις;
Να μου λες τα δικά σου,
ποπ κουλτούρα και γήπεδο
να αποκοιμιέσαι στην αγκαλιά μου
στον καναπέ που δεν χωράμε κ οι δυό
πάμε μέσα στο κρεβάτι
να σε ξεκουράσω
να βρουν τα χέρια μου
νοήματα στις πλάτες σου.
Ώσπου να αποκοιμηθείς,πες μου
σου λείψανε τα ποιήματα
ή έστω το κορμί μου ;

Κυριακή πρωί

Κυριακή πρωί
οι καθαρίστριες του δήμου
κοιτάνε τα παπούτσια της βιτρίνας
Αυτή που φτιάχνουν
οι κακοπληρωμένες πωλήτριες
με τους κισσούς στα πόδια
Αυτή που αδειάζουν
όσες δε δουλέψαν ποτέ μεροκάματο
και δεν ντρέπονται που ψωνίζουν
Κυριακή πρωί.

Πάνω πλατεία

Στα μαγαζιά της πάνω πλατείας
που συχνάζουν
οι κομψές κυρίες με τα σκυλάκια στην τσάντα
τα αγόρια 29 χρονών παντρεμένα με παιδιά
οι κρυφές αδερφές που ξερνάνε μιζέρια
Αν πας στις κουζίνες μέσα
που φτιάχνονται τα πιο ακριβά αυγά
θα ακούσεις Μητροπάνο
να παίζει από ένα ραδιοφωνάκι
όσο τα μαγείρια ακονίζουν μαχαίρια
περιμένοντας να τελειώσει το δεκάωρο
για να βολτάρουν τα κορίτσια
με τις μηχανές τους
κάτω από το φεγγάρι.

Αλόννησος

Εγώ κάνω τα πάντα
για να βρω φτηνά εισητήρια
κι εσύ κάνεις πως δεν βλέπεις
ότι σε παίρνω τηλέφωνο.

Διακοποιές

Ήταν ίσως γραφτό
την ώρα που μιλούσαμε για τις διακοπές μας
να πέσει η γραμμή
δεν είναι γραφτό το μαζί
κι αν ήταν για λίγο
ή αν έτσι μ' έκανες και νόμισα
ευτυχώς,
κάνεις τα πάντα για να το ξεγράψω.

Τα γραπτά σου,μείναν.

Κι αν δεν ήρθες στη ζωή μου
για να γράφω,όπως με διαβεβαιώνεις,
τι διάολο θέλουν πάλι τα χέρια μου
να ψάχνουν χαρτί και στυλό
κι απόψε;

Τουλάχιστον,σκρίπτα μάνεντ
ακόμα κι αν εσύ δεν.

Το πιο μικρό μου ποίημα

 Πόσο θα 'θελα να πίναμε ποτάρες μαζί.

Αντί

Στο είπα μόνο τρεις φορές
μα το αναστέναξα κρυφά εκατοντάδες
Πόσο θα 'θελα να σε δω
έστω στο δρόμο,στο φανάρι
να στρίψεις και να φύγεις
Τόσο λίγο από μακριά
αφού από κοντά
μου γνέφει το ανέφικτο
αμήχανο γελάκι στο τηλέφωνο
αντί για

κι εγώ σε θέλω.

Τριάντα πέντε χιλιάδες εικοσιπέντε τσιγάρα μετά

Από τα 35.000 τσιγάρα
που κάπνισα την τελευταία πενταετία
πιο πολύ
με πείραξαν τα 25 που έκανα χθες
όσο σκεφτόμουν
το τραχύ σου στέρνο.

χαρτ οφ γκλας

αν
ήμουν στ' αλήθεια τόσο σκληρή όσο το παίζω
για να μην με προδώσω 
δεν θα φοβόμουν να σου πω ότι θέλω 
να σου αφιερώνω Σάρα Κέην 
πως τα τραγούδια μετά τις δώδεκα
θα θελα να τα καπνίζαμε παρέα
αν δεν ήξερα πως ξέρω πως θα πάει αυτό
πριν σε τρομάξω με τη λαχτάρα μου για το κορμί σου
την ώρα που ακούγεται από το ραδιόφωνο το χαρτ οφ γκλας
και ο καπνός αφήνει τα πνευμόνια σου
αν για μια στιγμή ξεχνούσα
όλο αυτό θα έμοιαζε με ταινία του Γονκ Καρ Βαι
ναι,καλά είναι που και που τα κλισέ
αλλά μας τη βγήκαν στη σέντρα οι εγωισμοί
μη και χάσουμε από καμιά μεριά τη μπάλα
μετά χαθήκαμε.

Εναλλακτικές

Περιμένω την στιγμή
που τα τραγούδια
θα πάψουν για σένα να μιλάνε
ή τουλάχιστον την στιγμή
που θα τ ακούσουμε μαζί.

Και από μακροπρόθεσμα σχέδια

Θα 'θελα να μην σταματήσει ποτέ το χούι μου
να καβατζώνω τους αναπτήρες των άλλων
να μπορώ να καίω το παρόν μου
παρέα με τα κακοστριμμένα μου τσιγάρα.