Μια καρέλια χρυσή ,παρακαλώ.

Συνωμότησαν τα φεγγάρια
με τα πόδια μου τα κουρασμένα
και τα δυό τελευταία μου τσιγάρα τα βαρύτερα
να μην μ' αφήνουν άλλο οι νύχτες να ησυχάσω
Τους τρεις μήνες αυτούς ατόφιο δημοσιοϋπαλληλίκι :
σπίτι - δουλειά , δουλειά - σπίτι
και στο ρεπό να χαίρομαι που κάνω μια κάποια φασίνα.                                    
   Οι συγκινήσεις αναμετρήθηκαν με τις εκκρεμότητες
   χωρίς να καταφέρουν να ξεγελάσουν τις           συνειδητοποιήσεις       .
Στην δουλειά ,   προχθές,
έπεσα καταγής , κανείς δε το πίστεψε
πως άλλο δε μπορώ να συνεχίσω 

σπίτι - δουλειά , δουλειά - σπίτι
χρωστάω δυό ενοίκια          ,      κάμποσες εξηγήσεις
θέλω να κλάψω σε τρεις αγκαλιές αφότου μ' έθαψαν
να τους δείξω πως
άσπρισαν κι άλλες τρίχες στους κροτάφους μου
που υποδεικνύουν το στόχο. 

Θα κάνω ένα τσιγάρο ακόμα 

να το σκεφτώ .

- Καλημέρα. Μια καρέλια χρυσή,παρακαλώ .

Ελλάδα,7 Δεκέμβρη 2018.

Ξύπνησα αλαφιασμένη
αναγκασμένη
το άγριο χάραμα να προϋπαντίσω

-ένας θεός,κι αν ξέρει, από πότε
είχα τον ήλιο να ειδώ
και ποιος θεός άραγε να 'ναι

μου φύτεψε μια τρύπα στο κεφάλι μου
μια αναγούλα τις μέρες αυτές
που μου ταρακουνάει τα μέσα

σε είδα να πεθαίνεις
μ 'ένα τσιγάρο στο στόμα να ξεφυσάς
εσύ δεν κάπνισες ποτέ σου,συλλογιέμαι

και κάνω τώρα τα δάχτυλα μου άφιλτρα
μια ζωή στον Άσσο
δυο - τρία μπoυκάλια κρασί μετά

ένα κορμί σακατεμένο
ψυχολογικό τασάκι στις ορέξεις τους
να τινάζουνε τις στάχτες

φεύγει μαζί κι η κάφτρα εξοστρακίζεται
ώσπου πέφτει στα παντελόνια τους
τους σιγοκαίει ζωντανούς κι εγώ

σε μια γωνία σκυφτή χαζογελάω
υπομονή ,γυναίκα είσαι
έτσι είναι αυτά

είπαν.