Άσε τον παλιόκοσμο να λέει

Άλλαξα ποτό και ακόμα τίποτα
προσπαθώ με τα τσιγάρα μα
το κάπνισμα το τόσο με κάνει να βήχω,
δεν σ αφήνω να κοιμηθείς
και σε κουράζω πιο πολύ.
Το ξέρω πως θα φύγεις
κι όταν στον δρόμο σε βλέπω
θα κάνω πως δεν σε ξέρω
πως δεν σε περίμενα από πάντα
κι αν είχες ακούσει λίγο Αρλέτα
θα άφηνες τον παλιόκοσμο να λέει
κι εμείς θα ζούσαμε τον έρωτα μας
χωρίς να σε νοιάζει τίποτα πέρα
από το να μη σταματήσω να χαμογελάω
κάθε φορά που κοιτώ μεσ'στα μάτια σου.

Κάθε πρωί

Σου απλώνω τα μέσα μου
οι παλάμες μου ζητιάνες
για τα ψίχουλά σου
Κι αν κλαίω για σένα
είναι που κουράστηκα
Το μόνο που 'μεινε
να είναι το ξύπνημα τα πρωινά
- μισώ τα πρωινά
γιατί σε βλέπω να φεύγεις
Κάθε πανσέληνο θυμάσαι
πως δεν γίνεται το μαζί
εγώ που θέλω να βλέπω
τον ουρανό μέσα απ τα μάτια σου
Προσποιούμαι πως
δεν πάω να κλάψω,όλα καλά
γιατί θα φύγεις και τρέμω
όπως κάθε φορά
και δεν αντέχω άλλη μία.

 

6 Σεπτέμβρη

Οι σταγόνες της καλοκαιρινής μπόρας
στολίζουν σιγά-σιγά τους ώμους μου
εκεί που με φιλούσες μεσ' στον ύπνο σου.
Μ' αγκάλιαζες λες και θα μ' έχανες
αν έφευγα απ' τα χέρια σου χθες βράδυ.
Η μπόρα δυναμώνει
γίνεται ποτάμι,χείμαρρος
ξεπλένει τον έρωτα σου.
Σε ρώτησα τι να κάνω
για να είσαι καλά,
η σιωπή σου με διέλυσε.
Τώρα πια απλώς περνάει ο καιρός,
δίχως την απάντηση που γύρευα
και περιμένω τον Σεπτέμβρη σου
για να σωθώ.

Ρίο

Ελληνική επαρχία είναι
μηχανάκι στο διπλό σταντ
αγόρι ξαπλωμένο σε κορίτσι
πόδια ανοιχτά,χάδια στο στέρνο.
Που θα πάμε διακοπές φέτος το καλοκαίρι;
Ντύσου να φύγουμε τώρα
θα φύγει το φέρρυ.
Με περιμένει η μάνα μου
και λίγο διάβασμα,του λέει.
Τον αγκαλιάζει και σκίζεται ο άνεμος
όταν διασχίζει η αγάπη τους τους δρόμους.
Το άλλο καλοκαίρι δεν θα 'ναι μαζί
κι εγώ το ξέρω γιατί
δυστυχώς,κάποιο καιρό μετά
αναγκάζεσαι να μάθεις.
 

Πες μου

Σου έλειψε να σου διαβάζω ποιήματα
που δεν καταλαβαίνεις;
Να μου λες τα δικά σου,
ποπ κουλτούρα και γήπεδο
να αποκοιμιέσαι στην αγκαλιά μου
στον καναπέ που δεν χωράμε κ οι δυό
πάμε μέσα στο κρεβάτι
να σε ξεκουράσω
να βρουν τα χέρια μου
νοήματα στις πλάτες σου.
Ώσπου να αποκοιμηθείς,πες μου
σου λείψανε τα ποιήματα
ή έστω το κορμί μου ;

Κυριακή πρωί

Κυριακή πρωί
οι καθαρίστριες του δήμου
κοιτάνε τα παπούτσια της βιτρίνας
Αυτή που φτιάχνουν
οι κακοπληρωμένες πωλήτριες
με τους κισσούς στα πόδια
Αυτή που αδειάζουν
όσες δε δουλέψαν ποτέ μεροκάματο
και δεν ντρέπονται που ψωνίζουν
Κυριακή πρωί.

Πάνω πλατεία

Στα μαγαζιά της πάνω πλατείας
που συχνάζουν
οι κομψές κυρίες με τα σκυλάκια στην τσάντα
τα αγόρια 29 χρονών παντρεμένα με παιδιά
οι κρυφές αδερφές που ξερνάνε μιζέρια
Αν πας στις κουζίνες μέσα
που φτιάχνονται τα πιο ακριβά αυγά
θα ακούσεις Μητροπάνο
να παίζει από ένα ραδιοφωνάκι
όσο τα μαγείρια ακονίζουν μαχαίρια
περιμένοντας να τελειώσει το δεκάωρο
για να βολτάρουν τα κορίτσια
με τις μηχανές τους
κάτω από το φεγγάρι.

Αλόννησος

Εγώ κάνω τα πάντα
για να βρω φτηνά εισητήρια
κι εσύ κάνεις πως δεν βλέπεις
ότι σε παίρνω τηλέφωνο.

Διακοποιές

Ήταν ίσως γραφτό
την ώρα που μιλούσαμε για τις διακοπές μας
να πέσει η γραμμή
δεν είναι γραφτό το μαζί
κι αν ήταν για λίγο
ή αν έτσι μ' έκανες και νόμισα
ευτυχώς,
κάνεις τα πάντα για να το ξεγράψω.

Τα γραπτά σου,μείναν.

Κι αν δεν ήρθες στη ζωή μου
για να γράφω,όπως με διαβεβαιώνεις,
τι διάολο θέλουν πάλι τα χέρια μου
να ψάχνουν χαρτί και στυλό
κι απόψε;

Τουλάχιστον,σκρίπτα μάνεντ
ακόμα κι αν εσύ δεν.

Το πιο μικρό μου ποίημα

 Πόσο θα 'θελα να πίναμε ποτάρες μαζί.

Αντί

Στο είπα μόνο τρεις φορές
μα το αναστέναξα κρυφά εκατοντάδες
Πόσο θα 'θελα να σε δω
έστω στο δρόμο,στο φανάρι
να στρίψεις και να φύγεις
Τόσο λίγο από μακριά
αφού από κοντά
μου γνέφει το ανέφικτο
αμήχανο γελάκι στο τηλέφωνο
αντί για

κι εγώ σε θέλω.

Τριάντα πέντε χιλιάδες εικοσιπέντε τσιγάρα μετά

Από τα 35.000 τσιγάρα
που κάπνισα την τελευταία πενταετία
πιο πολύ
με πείραξαν τα 25 που έκανα χθες
όσο σκεφτόμουν
το τραχύ σου στέρνο.

χαρτ οφ γκλας

αν
ήμουν στ' αλήθεια τόσο σκληρή όσο το παίζω
για να μην με προδώσω 
δεν θα φοβόμουν να σου πω ότι θέλω 
να σου αφιερώνω Σάρα Κέην 
πως τα τραγούδια μετά τις δώδεκα
θα θελα να τα καπνίζαμε παρέα
αν δεν ήξερα πως ξέρω πως θα πάει αυτό
πριν σε τρομάξω με τη λαχτάρα μου για το κορμί σου
την ώρα που ακούγεται από το ραδιόφωνο το χαρτ οφ γκλας
και ο καπνός αφήνει τα πνευμόνια σου
αν για μια στιγμή ξεχνούσα
όλο αυτό θα έμοιαζε με ταινία του Γονκ Καρ Βαι
ναι,καλά είναι που και που τα κλισέ
αλλά μας τη βγήκαν στη σέντρα οι εγωισμοί
μη και χάσουμε από καμιά μεριά τη μπάλα
μετά χαθήκαμε.

Εναλλακτικές

Περιμένω την στιγμή
που τα τραγούδια
θα πάψουν για σένα να μιλάνε
ή τουλάχιστον την στιγμή
που θα τ ακούσουμε μαζί.

Και από μακροπρόθεσμα σχέδια

Θα 'θελα να μην σταματήσει ποτέ το χούι μου
να καβατζώνω τους αναπτήρες των άλλων
να μπορώ να καίω το παρόν μου
παρέα με τα κακοστριμμένα μου τσιγάρα.