Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

ζισκ ισι,του βα μπιαν.

Γριά κουτσή ξεδοντιάρα καταιδρωμένη
στραβοκάνα με κλημακτήριο ανάλατη
με ελιά κάτω απ’ το μάτι το δεξί
μίζερα να ζητάει τα τρία τελευταία ενοίκια
με την τσιρίδα που χει για φωνή.
Έτσι κάπως μου μοιάζει η Ευτυχία
κάθε φορά που πασχίζει να με φτάσει
κι εγώ πιστή στις τάσεις φυγής μου
της κλείνω το μάτι και περιμένω  
να της την φέρω ύπουλα όπως της αξίζει
για τον τόσο καιρό
που επιδεικτικά με παραμελεί.
Τόσες γωνίες στην πόλη κι ακόμα να την πετύχω
για να της πω πως μετά από τόσο καιρό
που με παίρνει από πίσω
ασάλιωτα,ακάποτα και βασανιστικά
δεν θα την αφήσω να με πάρει κι από κάτω.




1 σχόλιο: