Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

οριακά

Βγάλε λίγο καπνό από την φαντεζί σου θήκη
και μάθε με επιτέλους να στρίβω.
Βαρέθηκα να πέφτω στην ανάγκη σου τα βράδια
για ένα και μόνο τσιγάρο.
Κι εσύ βαρέθηκες να με βλέπεις.
Δώσ’του ξανά η Μόλλυ η Νίλσον στα ηχεία,
ακόμα να φοράει το σακάκι του αλλουνού 
κι εγώ ακόμα σε άρνηση ακούγοντας τα καμώματα της
να μην αλλάζω τα σεντόνια μου τα μωβιά.
Τα αγαπημένα μου.
Δυο-τρεις τρίχες σου αράζουν στην μαξιλαροθήκη,
κάτι λεκέδες από δάκρυα εκείνης της νύχτας, 
κάποιοι άλλοι από τις περιπτύξεις της επόμενης
δεν μ αφήνουν να κοιμηθώ πάλι απόψε.
Πονάει το σώμα μου ολάκερο και δεν ξέρει τι θέλει.
Πολύ παρέα με το κεφάλι μου κάνει τελευταία.
Πίνω ελληνικό γλυκό,καπνίζω ένα κακοφτιαγμένο λάκι
και σε σκέφτομαι καθώς ακούω χλιαρές μουσικές.
Μέσα από τα σύννεφα σε κανα τριάρι ώρες 
θα ξεπροβάλλει ένα ακόμα συμπαθητικό φεγγάρι
κι εγώ σίγουρα θα το κρυφοκοιτάω που και που
και θα βαριανασαίνω
με ένα καμπάρι τόνικ στο χέρι
και δυό καλούς μου φίλους
σερβίροντας παράλληλα κι άλλα αλκοόλια σ άλλα ποτήρια
γιατί είναι πολλά τα στόματα που θέλουν να γευτούν το ξύδι
και πολλά τα μυαλά που θέλουν να μουδιάσουν απόψε
μιας και το φεγγάρι μας υπενθυμίζει κάθε φορά
πως ο κόσμος είναι φτιαγμένος
για να τον παρατηρούν
πάντα δυο ζευγάρια μάτια.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου