Παιχνίδια ηλιθίων

Πέντε έπεσα με το όνομά σου στην σκέψη μου,
τώρα στις εννιά ξύπνησα ιδρωμένη
με τ’ όνομά σου στα χείλια μου.
Πάρε ένα ρεπό κι βγες από το μυαλό μου για λίγο.
Τρεις μήνες τώρα 
δεν βαρέθηκες κλεισμένος εκεί μέσα;
Είχα μιαν εντύπωση 
πως τώρα που αποδεσμεύτηκες
-όπως και να χει-
θα θελες να βολτάρεις ανενόχλητος.
Τα βλέμματα σου και τα τερτίπια σου άλλα λένε.
Πόσο ενοχλητική η άγνοια κινδύνου
που σε διακατέχει
και κάνει το φιλοκάρδι μου να τρέμει 
κάτι φορές που παίζουμε το κρυφτό μας.
Πρέπει τα παιχνίδια να πάψουν 
να σε ιντριγκάρουν τόσο.
Κουράστηκα να παίζω όταν όλα γύρω μας
συνωμοτούν μονάχα υπέρ σου.
Το μόνο που θελα 
να πάμε σε μια απομακρυσμένη παραλία 
ένα από αυτά τα βράδια
με τις δυό μας τις πετσέτες
άντε,καμιά ζακέτα το πολύ
και να είμαστε εμείς,η αρμύρα και η νύχτα
μέχρι να ξημερώσει και να κινήσουμε 
με τ’ αμάξι για Γιάννινα
κι όταν με κατεβάσεις σπίτι
τα γνωστά
‘’Θα τα πούμε κάτω το βραδάκι’’.
Πάμε ένα κρυφτό ακόμα με τους όρους σου.
Κι αν με βρεις τούτη τη φορά
γύρνα και κλάσε μου τ’ αρχίδια μωρό μου.