Ωδή στα συγκεκριμένα κορίτσια που περιμένουν συγκεκριμένα αγόρια να κάτσουν στο σκαμπό δίπλα τους στη μπάρα.

Σε μια κατάμεστη ντισκοτέκ κορίτσι καθισμένο στραβοπόδι

στραφταλιζέ μιζέρια η κοντή της φούστα

εκείνη,μονορούφι καμπάρι αγαπημένο χόμπι 

στην πίστα όλα τα αγόρια και τα κορίτσια λαμπιρίζουν ροζ

ερωτοτροπούν με μάτια πόδια χέρια αγκώνες ψευδή συντροφικότητα

η νύχτα γαζώνει τις πέτσες τους αιμάτινες κλωστές

στολίζει τα φώτα με καπνούς και άρωμα κάτουρο νάμπερ φάιβ

Εκείνος μπαίνει άξαφνα κοτσάρει δίπλα της το καλοκαίρι

μια ολάκερη πανσέληνος και κάτι 

σε θέλω φωνάζει το ντεκολτέ και η κόπιτσα του σουτιέν σπάει

-η συναισθηματική ειλικρίνια υπάρχει

όσο το βρώμικο ροκενρόλ και οι ντισκοτέκ-

Οι κοφτές ματιές είναι ικανές να ευνουχίσουν τον λόγο

παρατηρήσεις των τρεισίμιση τέσσερις πήγε δουλεύω το πρωί

ένα καμπάρι ακόμα γαμώ την κοινωνία μου

δυό πάγοι ναι

πληθυντικός-ενικός 0-1 στο ημίχρονο

πέναλτι η θλιμμένη ντισκόμπαλα

μονορούφηξε την ψυχή μου απόψε.

(η Ντέμπι Χάρρυ όσο ζει θα ναι η πιο ωραία

το καμπάρι είναι κατάσταση,όχι απλώς ηδύποτο

η νύχτα δεν τελειώνει ποτέ όπως της πρέπει

κι εγώ,προς το παρόν,κάνω επιτυχημένη καριέρα στα λάθη)

ξημερώματα Δευτέρας

(Η πολυκατοικία είναι τόσο φτωχή από ηχομόνωση

που ακούω κάτι περαστικούς να φιλιούνται

σαν να την προσμένανε από καιρό τούτη τη στιγμή.

Φιλιούνται ή τέλειωσε η δικιά μας προσμονή

και ψαχουλεύω άδικα στιγμές πριν το ξημέρωμα;)

 

-

Τσιγάρο ένα, εξομολογητικό:

κάλυψα την πρώτη μου λευκή τρίχα

με γκριμπλέ βαφή που βρωμάει εφηβεία

και ύστερα είχα χανγκόβερ για μια βδομάδα.

Τόσο που

εκκρίθηκα ολόκληρη από τη μύτη μου

και άρχισα να βγάζω το δέρμα μου απ' τα νύχια.

Το κάρφωσα με εικοσιδύο καρφιά στο σύρμα μιας ταράτσας

και το πήραν μακριά η βροχή και ο αέρας.

Έτσι,μέσα στη νύχτα,κατέβηκα έντρομη τις σκάλες 

να μαζέψω τα κομμάτια μου 

και κλείνοντας την πόρτα της εισόδου

είδα να πέφτουν μιλιούνια σκαθάρια απ' τα ουράνια

κι έτρεξα,λέει,σ 'όλη την πόλη γυμνή

στάζοντας αίμα και μικρή η διαδρομή που χάραξα.

Μαζί πήρα μόνο τα τσιγάρα μου,σφηνωμένα στα πλευρά μου

και τώρα κάτω από ένα υπόστεγο οπλίζω τον αναπτήρα.

Τσιγάρο δύο,θα βάλω φωτιά σε ό,τι σε δακρύζει

και θα πάρω φόρα να γκρεμίσω κάμποσες πολυκατοικίες 

που κρύβουν το ηλιοβασίλεμα

κι αφού τελειώσω με όλες αυτές τις μπανάλ κλισεδούρες

θα σε φιλήσω με περίσσια τρυφερότητα στο μέτωπο 

και θα ξυπνήσουμε αγνοί,πρωτόπλαστοι

κάνοντας έρωτα σ' ένα χωράφι κάπου στον Άρδα,δειλινό.

Τα σκαθάρια χτυπούν στον τσίγκο ελαφρά πια

ψελλίζοντας το πέρας της καταγίδας.

Έφτασα σπίτι και σημειώνω ένα τρίστιχο

στο μουσκεμένο μου μπλοκάκι :

"Εσύ μια μέρα την καρδούλα μου

θα τηνε κάνεις χίλια δυο κομμάτια

κι ας είμαι η ύποπτη για αυτό εγώ."

το παιδί και το φίδι

Έφτασε ο καιρός

που κάνω τσιγάρο για να αποκοιμηθώ,

που η αθωότητα μου με άφησε μόνη σε ξένη πόλη,

που σκέφτομαι και δε γράφω

όταν η νύχτα αργεί να τελειώσει.

Κάμποσα βήματα αργότερα-

Η βροχή κλωτσάει το καλοκαίρι από εκεί που 'ρθε

κι ενώ σιχαίνομαι το περπάτημα

προσπερνώ το τριαντακάτι της Ολύμπου

αφηρημένη στην επανεφεύρεση λέξεων

μιας κι ένα σ' αγαπώ,πια, δεν με καλύπτει.

η άλλη αγάπη

περιγραφή τοπίου:

Aπλωμένα ρούχα στα σύρματα των πολυκατοικιών

έχω λόξυγγα,χικ.

Τι ωραία να κρέμεσαι από κει πάνω

το σώμα αβαρές σχεδόν άφθαρτο 

να βαστάν δυο μανταλάκια κίτρινα

όλα τα μυστικά του κόσμου κι ένα βρακί ξεθωριασμένο 

που χορεύει στους αέρηδες.

Ωραία τα περνάτε εσείς οι ανάλαφροι ,σκέφτομαι

ώσπου να ρθει το αστικό να με μαζέψει

Πουλί κήρυκας αγάπης στο μπαλκόνι μου

λιάζει τα φτερά και πετάει μακριά.

περιγραφή συναισθημάτων:

Τέτοια ώρα πρέπει 

να γυρνάω σπίτι και να σου φιλάω τα πόδια

αντί απ' το τηλέφωνο να κλαίω

μακρόσυρτες σιωπές και μέλλοντα εξακολουθητικό.

Να μην ξημέρωνα το πρωινό αυτό

με τόσο βρώμικη ανάσα

τα λόγια στοιβάχτηκαν τσιγάρα στον ουρανίσκο μου.

Το μεσημέρι με βρίσκει

ανεπαρκή απ' τη φύση μου

μόνη στο σαλόνι γυμνή να απλώνομαι

σαν αυτή η επιλογή να μην μ' αφήνει ποτέ.

Εδώ αρχινάνε και τελειώνουν τα καλοκαίρια

στην πλάτη μου την ιδρωμένη

που δεν φιλάν τα χείλια σου 

αφού στο νησί αλωνίζουν.
Χίλια φιλιά και ένα.

πας δις ον εντ ον εντ ον

Από το θασαγαπώγιαπάντα

μέχρι το ρεδεπαναγαμηθεί

μια ανηφόρα και πολλά τσιγάρα δρόμος

κι εγώ βαδίζω βασανιστικά αργά

με άδειο στομάχι κόμπο στον ντάλλα ήλιο

φoρώντας παπούτσια που με χτυπάνε

και στο σακίδιο στοιβαγμένη ελπίδα

ότι θα ξανακούσουμε εκείνο το τραγούδι μαζί

κι ας μετακόμισες ψηλά στην Αδιαφορίας.

Έτσι κι αλλιώς,ποτέ δεν έφτανα

αλλά τουλάχιστον έμαθα να σφυρίζω το κωλοτράγουδο.

άτιτλο 126

Τα πόδια στον αέρα σινιάλα στέλνουν
κραυγές,στον ουρανό που θα μου χάριζες
κάπου εκεί που δεν ορίζεται ο ορίζοντας
ανάμεσα στο στέρνο και το εφηβαίο σου
αντικρύζω το κενό.
Ένας γάτος σε πορτοκαλιά σεντόνια
να νιαουρίζει την φυγή
κι ύστερα σαν αστραπή:
-φεύγω.
-θα 'θελα να,μα πως.
δεν θα σ' αγαπώ αιώνια
μονάχα για όσο κρατά η φθορά
στα μπαρς και σ' άλλων τα δακρύβρεχτα στόρια
οι σκέψεις μου θα  πέσουν
πάνω σου υγρές
τύψεις ν ερωμένες
για τα αστέρια που θα χάσουμε μαζί
όταν το τέλος πλησιάζει
θα στάξεις στα μπούτια μου άγιο ύδωρ
καταιγίδα στο κατακαλόκαιρο,είναι που
βράζει και χύνεται το τσουκάλι με τα μαγικά

δεν μαζεύονται τόσα απόνειρα με σκούπα.

-Συγχώρα με,μα πως αλλιώς
τα πράγματα να γίνουν.  

χωρίς τελεία,τέλεια

Οταν χορεύω σκέφτομαι
πως γίνεται να εκμηδενίζονται όλες οι αποστάσεις
όταν στο κορμί μου από πάνω στάζεις
χύνεις τον έρωτα λευκό αμόλυντο
λάγνα ερωμένη η μαυρίλα σου μου κλείνει το μάτι

αρχίζει και λικνίζεται η φύση όλη
στους ήχους απ'τα μουγκρητά
όταν χορεύεις σκέφτομαι
πως καμία σχολή χορού δεν θα μας μάθει σωστές κινήσεις
χορογραφία για δύο στου γκρεμού την άκρη

όταν οι λέξεις περιττεύουν
τόσο που οι μονοί γίνονται άρτιοι
και οι μόνοι ψάχνουν να βρουν κάτι από μας
όταν χορεύουμε σκέφτομαι
πως ίσως να γινήκαμε ο ένας για τον άλλον

θέλω να φύγω μαζί σου για σουηδία

αυτές τις μέρες που τα έπινα στα μπαρς

ευχόμουν να ήμασταν σε κάποια σουηδική επαρχία

όπου η νύχτα κρατά πολύ παραπάνω από το εφήμερο.
(αυτό δεν είναι εφήμερο)

Έτσι ο χρόνος θα έφτανε 

και θα μας άφηνε ήσυχους στη μοίρα

όμως επειδή αυτοί οι δύο τα μπλέξανε κάμποσο μέσα σε μια νύχτα

τώρα μας εκδικείται ο καριόλης

γιατί

Αν η γκόμενα του χρόνου δε γαμιόταν έτσι

ίσως να μας άφηνε να τη βρούμε κι εμείς λίγο.

Δεν θα κοιτούσαμε την ώρα

για ένα ξημέρωμα που αργεί μήνες

κι όταν σκάσει

να πάμε κι άλλο βόρεια να τα πιούμε

μέχρι όλα τα φώτα να σβήσουν συνωμοτικά 

να μην περίμενες να αριβάρουν πλοία 

για μια ζωή που πρόλαβε να 'ρθει

και το παιχνίδι άνισο 

μα

Θεωρεί ότι αντέχω

αλλά πως,αν δεν τον έχω

Έτσι ξυπνάω Τρίτη

συλλογιέμαι ταξίδια στις Σουηδίες

την ώρα που βάζεις τα παπούτσια σου
(μα τι κιτς τα παπούτσια σου)

η πλάση ξεβράζει οργασμούς

και σε καμιά ώρα θα αρχίσει να νυχτώνει

γεμίζοντας το κρεβάτι σου ,

το σώμα σου με καινούριες μελανιές

σαν οι δικές μου να μην είχαν ποτέ θέση στους ώμους σου

τώρα τα ρήματα θα κλίνονται σε άλλους χρόνους

γαμώ 

γαμείς

σε γαμεί

με γάμησες.

(και πρώτη φορά ένα γαμήσι με πόνεσε)

https://www.youtube.com/watch?v=3fz8jcm-bV8&app=desktop

άτιτλο 243

δυο θέσεις δίπλα ο χειμώνας σου

να ετοιμάζεται για πόλεμο

κι εγώ 

που στιγμή δεν πέρασε να μη σε συλλογίζομαι

αναπνέω αμήχανα μισόλογα 

και μαθαίνω νέα σου από εκείνους που σε είδαν τυχαία στο δρόμο

στεναχωρημένη στο κέντρο

και η καρδιά μου ράγισε 

αλλά ήτανε ήδη θρύψαλα.

έτσι την κέρασα ένα ποτό να ξεμουδιάσει

κι έκανε τάχα μου την άνετη 

ύστερα,

σηκώθηκε απ' το τραπέζι

έχωσε στις τσέπες του τζιν τα κομμάτια της

κι όλο το βράδυ χόρευε τα καφέ της μάτια,

Γνωρίζοντας...

Ένα δεύτερο

Προχθές που σύρθηκα ως την κορυφή του κόσμου

για να δω όλους τους θνητούς να πενθούν

στα στάχυα απάνω

η χαρτορίχτρα με κοίταζε λοξά

όταν της ζήτησα να μη με λυπηθεί

κι εκείνη με έστειλε στου χάρου τα δόντια

πεσκέσι με τα όλα του.

Το πρωί σηκώθηκα από το κρεβάτι

για να βράσω στην κούπα την αισιοδοξία μου

κι έπινα αργά μαζί με τα τσιγάρα του

την μέρα που δύει

γυμνή στο πάτωμα

στη γωνία που πέταξα την αγαπημένη μου μπλούζα

Τεντώνω τα πόδια μου στα πλακάκια

μέχρι να τρομάξουν

και να επιστρέψουν τρεμάμενα

αγκαλιάζωντας τα φύλλα απ το δέρμα μου

που ξεφλουδίζει.

Οι χειμώνες

χώνονται ανάμεσα στον Βαρβέρη

και μια απόδειξη φαρμακείου για βαλσαμέλαιο

που τελικά δεν κάνει για όλες τις χρήσεις

και οι αμυχές δεν κλείνουν

κι ο χρόνος δεν ξέρει την τύφλα του από ιατρική.

Μεταξύ ποδιών και πατώματος

κείτονται όλες οι ιστορίες της ανθρωπότητας

κλείνουν το μάτι για μια ζωή στα πατώματα και εγώ

Δεν μπορώ να το πάρω ούτε κι αυτό στα σοβαρά

όταν κοιτώ το ταβάνι μπας και βρέξει

κι εκείνο με φτύνει στον κόρφο

- Κανείς δε συνεννοείται σε τούτο το σπίτι -

Τα παράθυρα βάζουν τα καλά τους για να υποδεχτούν την άνοιξη.

Τους κλείνω τις κουρτίνες,

πρέπει να μάθουν επιτέλους

να μην ελπίζουν στα καλοκαίρια

      .

  

Βόλτα 1

Οι βόλτες με την μηχανή
ξεκαθάρισμα απ' τα ζόρια
Κεραυνοβολούμε την πόλη
μοιράζοντας κηδειόχαρτα στο διάβα μας
και αστραπές στους από πάνω.
Τ' άστρα δες,
πως φεγγίζουνε το απρόσμενο
πως τώρα είναι όλα πιο καθαρά
ανάκατα κι αστραφτερά ώσπου
απαλλαχτήκαμε επιτέλους απ' το παρελθόν
τόσο που
ο επικήδειος τούτος χορεύεται πλέον
και περνάει τα πορτοκαλιά φανάρια
όλο δίψα να συγκρουστεί και να πληγώσει.
Τρία σφηνάκια,ένα ποτό,
μια αποτυχημένη απόπειρα
ένα μειδίαμα στις πέντε παρά ξενέρωσα.

Ο χρόνος μετριέται με τσιγάρα αυτό τον καιρό.

Σε τέσσερις μέρες γιορτάζω

και στο γλέντι απάνω θα ναι πολλοί
και ακόμα περισσότεροι
θα αρνιούνται την άλλη μέρα.

(στους φίλους)

ντουτ ντουτ

Αν είχα ατζέντα τηλέφωνα για να σημειώνω
το δικό σου σίγουρα σελίδα όλοκληρη θα έπιανε.
Καταληψίας σωστός στο σίγμα ο αριθμός σου
και τσακισμένη η σελίδα για ευκολία στις δύσκολες ώρες
όταν τα ποτά γίνονται διψήφια
και αποφεύγω να σχηματίσω τα γνωστά ψηφία
Η φίλη μου η Αθηνά με λέει τυχερή
και εγώ τις απαντώ πως η τύχη δεν είναι πια στα χέρια μου
αλλά με κρυφοκοιτάζει από την άλλη γωνία
και δεν σχηματίζει τα ψηφία μου καιρό
τυχαία με χαιρετάει με αμηχανία κι εγώ
σε τυχαίες αγκαλιές πέφτω και τσακίζω
όποιον κάτι παραπάνω από μένα ζητάει.
Το παραπάνω το άφησα στις πλάτες σου
κι ήταν ασήκωτο το βάρος του έρωτα μου
το ακούω στα τραγούδια και στο γράφω σε τετράδια
τότε που η ελπίδα γίνεται ο χειρότερος εχθρός μου.
Όταν μπαίνω στον πειρασμό να τηλεφωνήσω,θυμάμαι
πως οι πολλές ήττες καταλήγουν σε σίγμα τελικό
και τα αποσιωπητικά μεταφράζονται σε σιωπή
όταν η άλλη γραμμή το ακουστικό σηκώσει.