Τρίτη 2 Αυγούστου 2016

Ψέματα

Από τη δουλειά χθες βράδυ
δεν έφυγα μήτε γιατί νευρίασα
μήτε γιατί ένιωθα λίγο άρρωστη.
Έφυγα γιατί άλλο δεν μπορούσα να κάτσω
από την στιγμή που πέρασες να με χαιρετήσεις.
Και το φιλί που μου ‘δωσες πολύ το χάρηκα
κι ας είχα δύο μπύρες στο χέρι 
που ψάχνανε τραπέζι να κάτσουνε.
Κι όταν σε πήρα τηλέφωνο 
δεν χάρηκα που το σήκωσες,
μιας και θα κοιμόσουν
και δεν ήμουν σίγουρη ότι θα σε δω στην τελική.
Χάρηκα που μου πες πως κι εσύ θες να με δεις
και να ρθω προς τα εκεί για ύπνους και αγκαλιές
κ ακόμα πιο πολύ χάρηκα
που δεν πίστεψες τις δικαιολογίες
που σου αράδιασα για να μην εκτεθώ
στο καφέ των ματιών σου
άλλο που δεν το παραδέχομαι.
Η παραδοχή αυτή θα μας μπλέξει κι άλλο,
όσο άλλο έχει μείνει.
Γι αυτό και μόνο σου γκρινιάζω
πως δεν είμαι το μωρό σου
κάθε φορά που το λες και χώνεσαι
στην αγκαλιά μου.
Που να σου εξηγώ


και τι θα καταλάβεις



https://www.youtube.com/watch?v=59PN9J-s5tc

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου