Ξύπνησα αλαφιασμένη
αναγκασμένη
το άγριο χάραμα να προϋπαντίσω
-ένας θεός,κι αν ξέρει, από πότε
είχα τον ήλιο να ειδώ
και ποιος θεός άραγε να 'ναι
μου φύτεψε μια τρύπα στο κεφάλι μου
μια αναγούλα τις μέρες αυτές
που μου ταρακουνάει τα μέσα
σε είδα να πεθαίνεις
μ 'ένα τσιγάρο στο στόμα να ξεφυσάς
εσύ δεν κάπνισες ποτέ σου,συλλογιέμαι
και κάνω τώρα τα δάχτυλα μου άφιλτρα
μια ζωή στον Άσσο
δυο - τρία μπoυκάλια κρασί μετά
ένα κορμί σακατεμένο
ψυχολογικό τασάκι στις ορέξεις τους
να τινάζουνε τις στάχτες
φεύγει μαζί κι η κάφτρα εξοστρακίζεται
ώσπου πέφτει στα παντελόνια τους
τους σιγοκαίει ζωντανούς κι εγώ
σε μια γωνία σκυφτή χαζογελάω
υπομονή ,γυναίκα είσαι
έτσι είναι αυτά
είπαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου