επισιτισμός μπλουζ.

Οι φίλοι μου μεγάλωσαν όλοι πια

διαβάσανε και πήραν πτυχία για να

αγχώνονται με την δουλειά,τώρα ψάχνουν δεύτερη

δίσκος,σέικερ,μότα,βετέξ,μηχανή

αγγελίες εργασίας με το κιλό

χιλιόμετρα ποδαρόδρομος και ορθοστασία

σμίλεψαν τα καλύτερα μυαλά.

Τζιβάνες,μεγάλα χαρτάκια,αναπτήρας

έτοιμη όταν

χτυπάει το θυροτηλέφωνο:

''Ανεβαίνω λίγο να κλάψω.'' Σιωπή.

Οι γονείς δεν έχουν δεκάρα τσακιστή

οι σπιτονοικοκύριδες μας διώχνουν χωρίς προειδοποίηση

οι δουλειές πάνε απ'το κακό στο χειρότερο

οι ντρόγκες μας φάγανε τα φράγκα

οι γκόμενοι δεν μας θέλουν για γκράντε έρωτες

τα αφεντικά κόβουν από δω κι από κει

τα ένσημα δεν φτάνουν για ταμείο

τα τηλέφωνα χτυπάνε μόνο για κακό,όταν χτυπάνε

η οργή γίνεται δάκρυα,κρίση άσθματος,τάσεις φυγής

οι βαφές δεν καλύπτουν τόσο καλά τα γκρίζα

η πόλη η πουτάνα όλο σε θυμίζει

κι εγώ

θα σε 'επαιρνα να φεύγαμε σ'άλλη γη σ' άλλα μέρη

μα χρωστάω τη ΔΕΗ,κάτι κοινόχρηστα,κάποια δανεικά

άσε που,όταν βγάζω την επιγονατίδα μου μετά τη δουλειά

δεν μπορώ βήμα να κάνω παραπανίσιο.
Προς το παρόν,μωρό μου,βίβες  .