Τα χέρια του που με αγκάλιαζαν
πέντε μέρες-κενό στον χωροχρόνο
πως μετριέται η απόσταση
να σκεφτούμε απ' την αρχή
μέχρι να την καταρρίψουμε,μα
Σάββατο μεσημέρι,πάλι πίσω
συνεννοούμαι με το βλέμμα
με το αδέσποτο έξω απ' το προπό
ανταλλάζοντας μοναξιές
και περιμένω το φανάρι σου
να ανάψει πράσινο να 'ρθω.
Απόψε θα καπνίζω βιομηχανικά τσιγάρα
και θα σε σκέφτομαι,
το πρώτο μόνο είναι επιλογή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου