Εσένα,μα.

Κατά τη διάρκεια
της μεταμεσονύκτιας φασίνας μου
ξεκρέμασα την καρδιά μου απ' τον τοίχο
την έβαλα σ'ένα σημείο να μη φαίνεται
Στη θέση της,πλέον
ο Βαρβέρης με τον Μαραντόνα
μου ψιθυρίζουν ''μην είσαι χαζή''
όσο κόβω τα μαλλιά μου
και προσγειώνομαι στο παρελθόν
ο Δεληβοριάς λέει τα δικά του για την Κική 
τον ακούω τόσο προσεκτικά,εσένα ήθελα να άκουγα
εσένα θέλω μα , να
είναι που
οι αποστάσεις όπου-αν υπάρχουν
για τον καθένα ξεχωριστά
πονάνε με ξεχωριστό τρόπο,κάπως ανάλαφρα
ώσπου να μάθουμε να μετράμε αγκαλιές,
σωστά ;