πριν κάνουν την βουτιά στο χώμα να χαθούν;
Πως θα αναρριχηθούν ύστερα από την πτώση
ή αν θα είναι κατάχαμα κανένας να τους σώσει;
- Μάλλον την υπερχείλιση του ποτηριού τους πρώτα
ύστερα τα τσιγάρα τους για άλλων τα γινάτια
και πως θα γίνει ανώδυνα απ' τη φωτιά στις στάχτες
το στόμα πια να μην ζητά να επουλώσει άφθες.
Όσο δυο άνθρωποι που μιλούν με και για ομοιοκαταληξίες πίνανε και συζητούσαν περί αμφιθυμίας και άλλων αποδομητικών πουλιών στην άκρη του μπαρ της άκρης της γης,οι ματαιωρίτες - μετέωροι,είδες ;- συμφωνήσανε να είναι διακριτικοί και να επανεμφανιστούν άξαφνα,το τελευταίο πρωινό τ' Απρίλη μιας άλλης γης,μιας άλλης μέρας.Της μέρας που εκείνη ξύπνησε με τα μαλλιά ανάκατα,χωρίς τσιγάρα,καφέ αλλά με πρωινό και τσάι πράσινο.Τα απέναντι μπαλκόνια ίδια,ο ήλιος ενοχλητικός,οι από πάνω ρεσιτάλ φασαρίας αν και σε αστικό τοπίο.Ταλέντα είν' αυτά.
Α,ναι.Εδώ στην ανοιξιάτικη Θεσσαλονίκη,που όλο ανθίζει,να μην ξεχάσουμε να ποτίζουμε τις γλάστρες μας,να ξαραχνιάσουμε τους εγωισμούς μας,να βγάλουμε τα χαλιά και τα χάλια μας να τα απλώσουμε λίγο στο μπαλκόνι να πάρουν τον αέρα τους.Ύστερα ,ξανά μέσα,τα κεφάλια μέσα,να κλείσουμε καμιά κουρτίνα μη μας δουν οι απέναντι γυμνούς μεσ' στην συνήθεια και τρομάξουν.Οι ομοιοκαταληξίες δεν υπάρχουν πια και οι λέξεις βαρέθηκαν κι άλλαξαν μεταξύ τους σημασία.
Εκείνη,που της αρέσει να ακούει ραδιόφωνο στα μεγάλα ταξίδια,σηκώθηκε από τον καναπέ μετά από μέρες για να αλλάξει το σταθμό.Το Έβρι Νάιτ την χτύπησε σαν μετεωρίτης,από αυτούς τους φιλικούς,φιλικά στην πλάτη και η επίγνωση την διαολόστειλε σαρκαστικά με ένα περιφρονητικό σκούντηγμα στον ώμο.
- Ελληνικό ραδιόφωνο-μια ζωή τα ίδια,είπε.
Αλλά το σιγοτραγουδούσε για μέρες το ρημάδι.Ίσως βαρέθηκε να αλλάξει πάλι σταθμό.Δε γαμιέται;Λίγος χορός με το βρακί δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου