Αποκαΐδια

Λυσσάω για ένα τσιγάρο τώρα

στα δάχτυλα μου ανάμεσα

να ξεφυσάω την θύμησή σου

να μην με σπάει κομμάτια στα δύο

να με καίει,κι εγώ,εκεί

''Δωσ'μου λίγη φωτιά ακόμα να μη σβήσω''.

Πόσο θα 'θελα να μην έψαχνα καπνό

να μην έκανα το σπίτι ανάστα ο κύριος

ο βήχας μου να υποχωρούσε

να ΄παιρνε την κάψα μου το σιρόπι

να φορούσα τα καλά μου για να πεις

''Αφού το 'ξερες πως θα 'φευγα σαν κλέφτης''.

''Ναι,αλλά το κάψιμο πονά,αφήνει σημάδι

και το δέρμα μου για λίγο που ερωτεύτηκες

δεν επουλώνεται απ' το άρωμα και την υφή σου.''

 ____________________________________________

Μπορεί να μην μπορώ να καπνίσω

αλλά τουλάχιστον κάτι θα πιώ

να παν' οι χασούρες κάτω

ο Θυμός,

που πάντα κρατά όσο δεν χρειάζεται,

λίγο μετά το ξέσπασμα

παρέα με την ανασφάλεια

τραμπάλα με την οργή

 η θλίψη γίνεται δάκρυα

συγκαταβατικά χαμόγελα

ανταλλαγή αδιάφορων πληροφοριών

και σιγοψιθυρίζω κάτι από Βιτάλη κάθε που ξυπνάω

ώσπου να αναφωνήσω

'' Όλα τέλεια ''
χορεύοντας γυμνή στα αποκαΐδια.

___________