άτιτλο 1318

"Οι άνθρωποι που μιλάνε για επανάσταση και ταξική πάλη
χωρίς να αναφέρονται ρητά στην καθημερινή ζωή
και χωρίς να αντιλαμβάνονται τη σημασία της άρνησης 
κάθε περιορισμού στον έρωτα κι ό,τι απ' την φύση του είναι ανατρεπτικός, 
αυτοί οι άνθρωποι έχουν ένα πτώμα στο στόμα τους"

__________________________________________________________________

Τι γίνεται τώρα που οι λέξεις αλλάζουν νοήματα;
Τα άνθη στα χέρια που κουβαλώ
θα μαραζώσουν απ' το κρύο και το αγιάζι
Οι καρποί που σου δίνω
ημιθανείς εργατουπάλληλοι τα μεσημέρια

Το αγκάθι που κουβαλάς

φίλος με τα μαχαίρια στα συρτάρια σου

έτοιμα να πολεμήσουνε τον ήλιο.
Τα σκυλάδικα με τις ομοιοκαταληξίες
και τα στιχάκια βάλσαμο στις πληγές

μην τ' ακούς πια ,άκου εμένα
τόσο προσεγμένα πια που
ξέρεις τον επόμενο στίχο ήδη,ενώ
Η ποίηση
έρωτας και προσμονή
μέχρι το τσαλαπάτημα και τα δάκρυα.
Τα ουίσκια
ότι έμεινε από το πριν
Το μετά
θα μπορούσε να 'ναι ένα ηδύποτο ρουμπινί
το αβέβαιο,το βολικό
το παρόν της παρηγοριάς
χωρίς καμία ομοιοκαταληξία
χωρίς ταχυκαρδίες και μεταμεσονύχτια τηλέφωνα
χωρίς πάγο.
Βήχω πολύ ερωτικά τελευταία,
είχα καιρό να αρρωστήσω τόσο ελαφρά τη καρδία
κι ένα φιλί δεν σου 'κλεψα απόψε να με γιάνει.