Από το θασαγαπώγιαπάντα
μέχρι το ρεδεπαναγαμηθεί
μια ανηφόρα και πολλά τσιγάρα δρόμος
κι εγώ βαδίζω βασανιστικά αργά
με άδειο στομάχι κόμπο στον ντάλλα ήλιο
φoρώντας παπούτσια που με χτυπάνε
και στο σακίδιο στοιβαγμένη ελπίδα
ότι θα ξανακούσουμε εκείνο το τραγούδι μαζί
κι ας μετακόμισες ψηλά στην Αδιαφορίας.
Έτσι κι αλλιώς,ποτέ δεν έφτανα
αλλά τουλάχιστον έμαθα να σφυρίζω το κωλοτράγουδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου