Στον αέρα

Την στιγμή εκείνη που θα αριβάρει τρέμω
την χαρά μου να ληστέψει και χορό σαν στήσει
στις στάχτες απ τα λάφυρα απάνω
ανήμπορο θεριό με την γλώσσα μου κομμένη θα ‘μαι
λαλιά δεν θα ‘χω να τραγουδήσω άλλο τραγούδι
Έτσι ξεμπλέτσωτη θα γυρνάω στα λεωφορεία τα αστικά
στρόβιλος θα γίνω σε στρώματα στο χώμα μπηγμένα
καρφωμένα απ των σιωπών μου το ασυγκράτητο σφυρί.
Θα γεννιέμαι με πατέρες του αγέρα τα ψέμματα
θα πεθαίνω κάθε μέρα την σκυμμένη αυγή
όταν τα λουλούδια μαραίνονται στις γλάστρες των κυριών.
Αγνότητα,σου ξέφυγε ένας πόντος απ το καλσόν σου
δεν έμαθα να ράβω να δικαιολογήσω την απουσία σου.
Είναι το πέπλο σου δυσβάσταχτο και τα παιδιά που τρέχουν
θα το ποδοπατήσουν αφού σου φτύσουν το περβάζι
η ανάλωση ήταν δύσκολη δουλειά αυτούς τους μήνες
των σταφυλιών η υπόσχεση τα κούρασε τα δόλια.

Είναι καιρός για αλλαγές φωνάζουν τα ντιβάνια.

Tο ποδοβολητό απειλεί τον καιρό να σοβαρευτεί
κι εκείνος στωικά τα χελιδόνια περιμένει
για να δοκιμάσει τα σκουριασμένα όπλα του.