τζιν τόνικ και εγκράτεια

Σηκώθηκα κι είδα κάτι σπασμένα στο πάτωμα του δωματίου

ο εγωισμός μου ,λέει, χίλια κομμάτια

κι αρχινάω να τον μαζεύω όπως μπορώ,

τα κατάφερνα δειλά-δειλά.

Να μην είχαν κι αυτή την αστάθεια τα χέρια μου

να μην τον ξαναέριχνα στα πόδια σου

να μην δίνω λαβές για κουτσομπολιό στην επίγνωση και τη μετριότητα,

με κοιτάνε και χασκογελούν -στα 'λεγα εγώ

γιατί ξέρουν ότι ξέρω πως

άδικο δεν είναι

που απλώς δε με θες.

Άδικο είναι που

σου αφιερώνω

τις πιο όμορφες λέξεις

ενώ εσύ ατάραχος 

συνεχίζεις τα ίδια
κι εγώ,πισωγύρισα με χίλια
για μια κάποια κατάληξη
με μπύρες το ξημέρωμα.

Τώρα,

τζιν τόνικ και αναγκαστική εγκράτεια στις μπάρες.