Πέμπτη 3 Μαΐου 2018

υποσημειώσεις υποσοβαρότητας


Σταμάτησα τις χαιρετούρες σ' αυτή την πόλη
σε δέκα οικοδομικά τετράγωνα
όλη μέρα πάνω-κάτω
όλη μέσα άνω-κάτω
και τα ρέστα μου και τα αρχίδια μου,κύριε.
Ξεγατζώνω τις πέτσες μου απ' τα κόκαλα
ακούγοντας τις ανάγκες μου να ουρλιάζουν
τις μέρες που κάνω ρυτίδες από τη ρουτίνα.
Όλο αυτό είναι σαν να τρως δέκα μέρες σερί
μακαρόνια με σάλτσα,από αφραγκίες
ενώ λιγουρεύεσαι κινέζικο
και στο τέλος να ρεύεσαι ξενέρα.
Κι είναι κρίμα τόσο κρίμα,
όλο τα έτοιμα να τρως
γιατί αν ήθελες θα σου μαγείρευα
και στα χειρότερα χανγκόβερ μου ακόμα.
Τώρα,αν είμαι γυμνή,ε
βλέποντας και κάνε μου
.
.
.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου