να μην.

Αυτές οι Τρίτες των ρεπό

πως καταφέρνουν να μοιάζουν θλιβερά με Δευτέρες;

Ένα περίεργο πράγμα,

τερματίζω δεύτερη και καταϊδρωμένη

μα τουλάχιστον ήξερα και το 'κανα με στυλ.

Τώρα τα στυλό και οι μαρκαδόροι 

βαριαναστενάζουν από το κοπάνημα στα χαρτιά

και τα ηχεία θα καούν κάποια στιγμή

επειδή όλο αυτό διαρκεί

φαίνεται να μην μου αρκεί το λίγο

και ούτε λίγο ούτε πολύ

η καρδιά μου κουτρουβαλίστηκε από τον δεύτερο

άνοιξε την πόρτα ενώ έβρεχε

και πήγε κι έπεσε στην πρώτη λασπουριά.

Εκείνη την ώρα δεν είχα καταλάβει την απουσία της

μιας και τους χτύπους της αγνοούσα τόσες μέρες.

Μεσημέρι,βαριά,ασήκωτη, έσυρα τα πόδια μου στο μπαλκόνι

και την είδα να αφήνει την τελευταία της πνοή

ποδοπατημένη και άχρωμη.

-Ε καλά να πάθεις πια,της φώναξα

και έφτιαξα καφέ με πέντε κουταλιές ζάχαρη.
Ζωή σε 'μας.
Να μην.