Ωδή στα συγκεκριμένα κορίτσια που περιμένουν συγκεκριμένα αγόρια να κάτσουν στο σκαμπό δίπλα τους στη μπάρα.

Σε μια κατάμεστη ντισκοτέκ κορίτσι καθισμένο στραβοπόδι

στραφταλιζέ μιζέρια η κοντή της φούστα

εκείνη,μονορούφι καμπάρι αγαπημένο χόμπι 

στην πίστα όλα τα αγόρια και τα κορίτσια λαμπιρίζουν ροζ

ερωτοτροπούν με μάτια πόδια χέρια αγκώνες ψευδή συντροφικότητα

η νύχτα γαζώνει τις πέτσες τους αιμάτινες κλωστές

στολίζει τα φώτα με καπνούς και άρωμα κάτουρο νάμπερ φάιβ

Εκείνος μπαίνει άξαφνα κοτσάρει δίπλα της το καλοκαίρι

μια ολάκερη πανσέληνος και κάτι 

σε θέλω φωνάζει το ντεκολτέ και η κόπιτσα του σουτιέν σπάει

-η συναισθηματική ειλικρίνια υπάρχει

όσο το βρώμικο ροκενρόλ και οι ντισκοτέκ-

Οι κοφτές ματιές είναι ικανές να ευνουχίσουν τον λόγο

παρατηρήσεις των τρεισίμιση τέσσερις πήγε δουλεύω το πρωί

ένα καμπάρι ακόμα γαμώ την κοινωνία μου

δυό πάγοι ναι

πληθυντικός-ενικός 0-1 στο ημίχρονο

πέναλτι η θλιμμένη ντισκόμπαλα

μονορούφηξε την ψυχή μου απόψε.

(η Ντέμπι Χάρρυ όσο ζει θα ναι η πιο ωραία

το καμπάρι είναι κατάσταση,όχι απλώς ηδύποτο

η νύχτα δεν τελειώνει ποτέ όπως της πρέπει

κι εγώ,προς το παρόν,κάνω επιτυχημένη καριέρα στα λάθη)