Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

διπλό τζάμι.

Ντύθηκα ηλιαχτίδα στην ομίχλη
φόρεσα τα αστραφτερά μου πόδια
(άσ' τα φτερά μου στην ντουλάπα)
ξεκλείδωσα τη διάθεση μου απ' το συρτάρι.

Δυό καφέ - τρεις ζάχαρη
κάμελ στο αυτί και δρόμο.
Η αναμονή περιφρουρεί,
τα πλάνα του χρόνου όλου
περιπλανιούνται στο κενό.
Στα χαρακώματα παλεύουν
τις σφαίρες σου
με σφεντόνες και χαλίκια.

Πέτρα μαύρη
θα σου πετάξω
κι όλοι μου οι γαλαξίες
θα πνιγούν στο αίμα.

Τόσες μουσικές
τόσος καπνός
τόσες εναλλαγές διάθεσης.
Πες μου ποια θες να 'μαι σήμερα
γιατί έτοιμη είμαι από καιρό να σε σπάσω.
Ίσως τότε να αλλάξω
όταν πάρουν τα μετακάρπιά μου χρώμα.

Κι αν κομματιάστηκες
κι αν η μουσική υπόκρουση
είναι ο ήχος της πτώσης -
Ακόμα να φύγεις από μπρος μου.










(    κάνε με θρύψαλα.    )

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου